Na het passeren van de grens tussen Hongarije en Roemenie valt het eerst op dat de Lada's, Skoda's, Trabants en Wartburgs in de minderheid zijn. Hier heerst Dacia, de trots van Roemenie. Het meest geliefde model lijkt op de Renault 12, 25 jaar geleden nog in Nederland een hippe bak. De grensovergang zelfis slechts een formaliteit. Ik moet mijn paspoort voor het eerst laten zien maar daar blijft het bij. Ik mag verder over de snelweg. Maar aangezien het zondag is, is er geen hond op straat te bekennen.

Net was ik aan de Forint gewend ben en ik net dankjewel in het hongaars kan zeggen, begint het feest weer opnieuw, entel ik nu in Lei en zeg ik Multumesc.Roemeens is wel iets beter te volgen en menukaarten kun je soms redelijk ontcijferen. Zoniet dan kies ik iets uit en zie wel wat me voorgeschoteld wordt. Zo dacht ik laatst dat ik chinees te eten kreeg maar was het roemeense pot. Vooraf iets met Room en kaas, daarna aardappelpuree, rauwkorstsalade en natuurlijk vette worstjes. Cina blijkt avondeten te betekenen.

Een ander verschil is dat ik Hongarije een enorm schoon land vind. Genoeg mensen die met een bezempje de straten schoonhouden. Dat verschaft weer werk. Hier lijken de mensen niet al te beroerd hun lege flessen en troep langs de kant van de weg te dumpen.Waarschijnlijk hebben ze andere dingen aan hun hoofd en al hun tijd nodig om hun akkertje om te ploegen. Echt elk stukje land wordt benut voor graan en andere landbouwproducten. Welke andere weet ik niet maar het zijn vaak groene plantjes. En anders lopen er wel herders met grazende schapen. Iedereen lijkt op het land aan het werk te zijn. En alles gaat met de zeis, schop, hark, riek, paard en wagen. Waar een machine bij ons in een half uurtje klaar is doen ze hier drie dagen over met een paar man.

De Puzsta is Hongarije is enorm weids en vlak. Voor zover je kunt kijken zie je alleen boerderijen en akkerbouw. Vogels schijnen het hier ook goed te doen en ooievaars vliegener genoeg. Dorpjes met winkels zijn schaars. Met enige moeite vind ik een winkeltje waar ik een hamburger bestel bij een meisje met prachtige ogen. Ik denk dat ze zelf ook van hamburgers houdt. Veel hamburgers. De wind komt echter nog steeds uit het westen en het is dus heerlijk fietsen daar.Maar na een dag of vier wordt dat wel wat saai.Ik rij nog een halve dag met een andere nederlander tot aan de grens in Gyula. Valt op hoe makkelijk dat fietst met z'n tweeen. Voor ik het weet ben ik er. Een hele kleine camping in het centrum van een leuk gemoedelijk stadje, met uitzicht op een burcht, dit keer eens niet op een berg.

Ik neem een dag 'vrij' en doe een biotex wasje. Was nodig ook. Mijn broek is keihard van het zweet en is wit uitgeslagen. Mijn fiets wordt uit elkaar gehaald en schoongemaakt. Ik scheer mezelf maar weer eens eens want een baard is niets. Je hebt er alleen maar last van en de sinaasappelsap blijft in m'n snor plakken. Eneen van de voortassen wordt grondig uitgespoeld omdat de chocopasta niet meer in de pot blijkt te zitten maar zo ongeveer als chocolademelk over de hele binnenkant verspreid is. De mieren hebben het eerder ontdekt dan ik. Na al dat harde werken ga ik naar een thermisch zwemparadijs en lig ik tussen de oudjes, in hotel-badjas, in een bubbelbad. Het water is zo'n 38 graden en ziet eruit als of je in de coca cola ligt. Ik ben helemaal klaar voor Roemenie!

Campings heb je hier bijna niet en wildkamperen zie ik nog niet zo zitten. Maar een pension of een cabana (houten hutje, niet meer dan dat, met blaffende honden enpiepende vogels in de dakgoot) zijn er wel en zijn goed te betalen. Datis hier de hoogste kostenpost. Eten en drinken zijn goedkoop.

Het vlakke landschap is vervangen door bergen, met bossen, weilanden, boeren, riviertjes en af en toe een leuke klim. Kleine dorpjes waar kippen, ganzen, paarden en geiten en tot nu toe gelukkig normale hondenrondlopen.Dan weer10 km klimmen, om 12 uur 's middags. Het gaat me redelijk af. Het is niet al te steil.Het laaste wat je met doen is halverwege stoppen, dan ben je gezien. Gewoon rustig doortrappen en bovenop de pas genieten van het uitzicht.Per toeval hebben ze bovenop net een kiosk. Voor zover je daarvan kunt spreken. Een houten gebouwtje, een oud mannetje met een hoedbuiten op een bankje, binnen niets anders dan een tafel, een houtkacheltje een een oud vrouwtje die me eenlauwe pepsi verkoopt. Aan dat ene tafeltje een man die met glazige ogen troosteloos voor zich uit zit te staren en bier drinkt.

En iedereen kijkt je hier aan. Ik heb nekpijn van het knikken naar mensen langs de kant van de weg die me aanstaren. Soms roepen ze iets of zwaaien ze. Op de maandagochtend markt in gehucht Gurahont parkeer ik m'n fiets naast de bbq en neem ik worsten als ontbijt. Dat doet iedereen hier, zo lijkt en ze drinken allemaal bier. Daarnaast worden worden er allerhande houtengereedschappen verkocht, alles nog met de hand gemaakt. Verder nog wat mensen metmeel en groenten. Het is er druk en wel gezellig.Zodra ik het dorp verlaat haal ik menig paard en wagen in.

Maar zodra je zoals hier in Cluj bent lijkt alles weer normaal. Het is grote stadzoals vele andere. Mensen zien er weer hip uit en lopen telefonerend op straat. Er rijden BMW's en Mercedessen, Mc Donald en KFC zijn er ook. Ikheb mijn bivak midden in een studentenwijk opgeslagen in een alleraardigst pensionnetje. Alleen maar barretjes en cafe's, fastfood en internetshops hier.Prima om een dagje te relaxen en uit te slapen.De weg hierheen was minder prettig. De hele middagfiets ik over en wegmet kuilen en gaten. Daar komt nog eens bij dat de ene na de andere vrachtwagen met grind me inhaalt of tegoemoet komt. Als dit tegelijkertijd gebeurt is het helemaal feest. Elke keer probeer ik m'n adem in te houdenom te voorkomen dat ik eenhap zand en stof inslik of een enorme blauwe walm inadem. Maar op een gegeven moment moet je toch weer ademen, en dat is meestal net als de volgende eraankomt.Later zie ik dat ze eenniewe snelweg aan het bouwen zijn.

En voor ik in het centrum van de stad ben moetik nogtwaalf kilometer over een drukke snelweg. Ik heb mezelf al aangeleerd niet achterom te kijken. Je wijkt dan namelijk vande rechte lijn af. Gewoon lekkerlaten gaan en maarafwachten wat je komt inhalen.Ondertussen hoor je wel of het een auto, busje of vrachtwagen is.(Het wordt wal lastig als er op ineens een jongedame in groene bikini de bosje uit komtspringen in een gebied zonder dorpjes in de buurt. Zeroept iets - ze mist een paar tanden - maar ik versta er niets van en zwaaivrolijk terug. Dat maakte de hongaarse puszta weerwat minder saai.)

De eerstepaar kilometer van Cluj rij je langs afschuwelijke grijze flatgebouwen. Daarna wordt het wel aardig en blijkt dat het best een leuke stad is.Straks maar een op een terrasje zitten en een boekje lezen. Zokom ik hier de dag wel door.