Er is alleenoud communistisch staatshotel in Dej. Het is enorm groots opgezeten ziet erouderwets uit. Met moeite kan ik een personeelslid vinden. Een meisje komtergens achter een gordijn vandaan en kijkt me vragend aan. Ik ben weer eens de enige gast. De kamerisop de derde etage en ziet er prima uit. Prachtige vaalgroene vloerdekking en wat houten meubels.Ik heb zelfs een bakonnetje.De tevee doet het niet. Er is eenbad en douche.Dedouche weigert dienst. Zodra ik hem probeer aan te zetten brokkelt ereen blok cement af.

Dan volgt er een lange zoektocht naar een restaurant. Bij het hotel staat eengroot bord met restaurant. Het restaurant is er niet meer. Verderop heb ik nog een bord met hotel en restaurant gezien. Daar aangekomen is er wel een gebouw. Maar geen hotel en ook geen restaurant. Wel is er een groepje dames aan het volksdansen. Erg leuk maarik heb trek.Het enige restaurant dat open is is eigenlijk geen restaurant. Het is een terras waar je wat kan drinken en een stuk taart kan eten. Er schooieren drie jonge jochies rond die alle overgebleven restjes slagroom en taart met hun vieze zwarte handen van de tafeltjes weghalen.Als iemand een stoel naar een van de mannetjes smijt, terwijl ie met z'n kop in een vuilnisbak hangt, gaan ze weg.Uiteindelijk heb ik chips, chocoladetaart en bier op het balkon als avondeten. Het uitzicht is mooi. Maar waarom ze hier ooit zo'n kolossaal hotel neergezet hebbengaat er bij mij niet in.Het bier wel en de volgende ochtend fiets ik met een kater verder.

Deweg naar Vatra Dorneidoor de Karpatenhoudt halverwege op. Kapot gereden door de houthakkers.Ik moet verder metde trein. Als invalidekan je de trein hier beter negeren. M'n fiets moet een meteromhoog om de trein in te passen. Gelukkig heb ik op het perron vrienden gemaakt met een man en tweejongetjes. Die helpen me met de bagage de trein in. Ik sta in zo'n tussenstuk om m'n bagage in de gaten te houden. Het stinkt er naar pis.

In Vatra Dornei is zowaar een camping. Maar om de een of andere reden krijg ik een hutje voor de prijs van een camping plaats.Twee zwisters naast me hebben ook dat geluk. Ze zijn met de trein naar Roemenie gekomen, hebben hier een oude Dacia gekocht en scheuren het hele land door. Onderweg nemen ze alleen maar lifters mee en brengen ze oude omaatjes naar huis. Het bed in mijn cabana is zo verrot dat ik 's nachts met rugpijn wakker wordt. Ik slaap verder op de grond. Dat ligt stukken beter.

Ik maak een omweg door de Karpaten om ook nog wat cultuur mee te pakken. Dan heb je dat ook maar gehad.De weg isprachtig met veel bossen en uitzichten op 1100 meter over bergen en valleien.Ik bezoek twee kloosters die uit ietsvan 1600 resteren.Bij het klooster van Sucevita is net een dienst bezig. Het klooster is versierd metfresco's van buiten, en binnen is het net een middeleeuws tafereel. Het is van top tot teen volgeschilderd met bijbelse verhalen. Veel goudverf. Het ziet er kitscherig uit. Nonnetjes in het zwart met rozenkranzen in de hand zingen hallelujah eneen priester met langegrijze baard en met paars en goud versierde jurk brabbeltgebeden. Het heeft wel iets mysterieus. Maar na twee kloosters heb ik het wel gezien. Ze zien er eigenlijk allemaal hetzelfde uit.

Het is elke dag maar weer zien waar ik uitkom. De Limes route die ik lang gevolgd heb heb ikvaarwel gezegd. Nu ik toch in de buurt ben kan ik Moldavie niet zomaar voorbij laten gaan. En dus plan ik's ochtends welke weg ik ga nemen en zie wel waar ik uitkom en of je ergens kan slapen. Ik komdoor kleine bergdorpjesen rij over de slechtste wegen met alleen maar stenen en gaten berg op en -af. Heb het idee dat m'n fiets dat soms leuker vindt dan ik. Mensen zwaaien, kijken en roepen me na.Mooie valleien met herders en schapen. Kleine winkeltjes en barretjes waar 's ochtend al flink gezopen wordt. Paard en wagen staan voor de bar geparkeerd. Plastic 2 liter flessen Skol doen het hier goed.

Het wil de laatste dagen nog wel eens regenen. Het is heet en enorm benauwd. Als ik onder een kersenboom sta te schuilen voor een omweersbui komen er hagelstenen naar beneden die groter zijn dan de kersen die aan de boom hangen. Als het ophoudt met regenenfiets ik verder. Mensen zijn langs de kant van de weg bezigmet scheppen om geultjes te graven.In het volgende dorp vewacht ik wel een hotel of pension. Er is veel politie op straat. Een hele straatblijkt afgezet omdat ie ondergestroomd is door de zojuist gepasseerde omweersbui.. Erstaat zeker een halve meter water. Ik trek veel bekijks met mijn fiets en al snel ben ik een leukere attractie dan die straat die ondergelopen is met een halve meter water. Een van de agenten agent vindt dat ook en stopt met het omleiden van het verkeer. Hij spreekt een paar woorden engels. Net genoeg om de omstaanders te vertellen dat ik vanuit Nederland hierheen gefietst ben. Iedereen verklaart me voor gek, zo lijkt het. Op mijn beurt verklaar ik hen voor gek want het enige 1 ster Hotel van de stad hebben ze 'tijdelijk' gesloten.

Tien kilometer verderop vind ik een slaapplek langs de weg bij een motel. De fiets kan in het kantoorvan de benzinepomp.Normaal eten hebben ze er niet. Ik moet het met twee hamburgers doen. Er is niets te beleven. Maar de kamer ziet er perfect uit. Ontbijt de volgende ochtend bestaat uit een hamburger. Ik vraag me zowiezo af wat roemeens eten is. Het enige wat ik zie zijn fastfood, varkensvlees met slappe papat of pizza's. Dat is dan ook wat ik de laaste twee weken voornamelijk heb gegeten.Het gaat me bijzonder goed af!Gelukkig kun je wel bijnaoveral fruit halen dus krijg ik de nodige vitamines wel binnen. Kersen, veel kersen, perziken, grapefruitsen meloen.

Iasi is een leuke stad als je van grijs beton houdt. Al staan er ook wel wat mooie gebouwen en zijn er wel wat leuke terrasjes en winkels. Een beetje renoveren en verven zou wonderen doen.In het hostel is het de hele dag rustig, tot er 's nachts nog een paar Roemenen komen en uitgebreid tevee gaan kijken.

Vanaf hier morgen de grens met Moldavie over. Russisch is niet m'n beste taal maar dat zal wel goed komen. En vanuit Chisinau zie ik wel verder waar ik uitkom..